attığım her adımda
karşıma senin yokluğun çıkıyor
senin yokluğuna dayanamıyorum
sensizlik rüzgarı hep yüzüme vuruyor
sensizlik ateşi yüreğimi yakıyor

seni öylesine özlüyorum ki
yokluğun bana öylesine acı veriyor ki
hangi dala sığınacağımı bilmiyorum
acılarla boğuşmaktan yoruldum artık
'alıp başımı gidiyim' diyorum
beni öldü bilsinler
ama yaşayan bir ölü olarak
hayata sığınamamki

her anımda aklımdasın
her gülüşümde ve
her ağlayışımda
bir ömür böyle geçmez biliyorum
daha fazlasını da yapamıyorum

elimden tek gelen bu
yokluğunun acısını çekmek
biliyorum bir ömürde böyle olacak
ve attığım her adımda
karşıma senin yokluğun çıkacak